De stijl die dit long-weekend-tripje kenmerkte was een combinatie van urenlang oponthoud in de auto, tropische regenbuien, kamer met uitzicht op de doorgaande weg naar het einde van de wereld, een zeetje zonder fut en troosteloze bierbarretjes. Ik heb het er uitvoerig over gehad in al die oudere berichten, hieronder op dit blog. Het is dat we er samen de humor van konden inzien - we waren per slot van rekening niet van verre hierheen gekomen... O wacht, we hadden er wèl 13 uren over gedaan. Vanuit Bangkok. Afijn, op de terugweg ook maar weer aansluiten in de file. Je weet niet beter.
Na 3 uren voortsukkelen kwam de ferry-terminal in zicht. Joepie. Lekker vakantieweertje, wat?
Dao had al een voorgevoel dat de catering ter plaatse niet om over naar huis te schrijven zou zijn.
Blij dat ze van tevoren TV-dinners had laten opwarmen bij de 7-eleven.
Hier schatje, Cola bij?
Hier schatje, Cola bij?
Smullen. Een romantisch candlelight dinner op schoot.
Nee, zonder dollen, het was zó dramatisch dat het weer lollig werd.
Daarbij weet ik ook wel dat het een samenloop van sub-optimale omstandigheden was,
en dat er met het eiland en het resort op zich niks mis is.
Soms heb je gewoon pech. Volgende keer beter. Keep smiling.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten