Bij het apérootje van Beata en haar echtgenoot in Gstaad hadden we het over mijn tour door Europa en wat het plan voor de volgende dag zou zijn. Ik dacht zo ver en zo hard mogelijk door Duitsland terug te gaan scheuren naar Holland en maar te zien waar we wilden slapen. Bernard suggereerde me om in Baden-Baden te overnachten (nog vóór Karlsruhe). Zelf hoopte ik echter verder te kunnen komen met fahr'n-fahr'n-fahr'n ♪ auf der Autobahn ♪
Uiteindelijk is het toch zover gekomen, maar alleen omdat we ons verslapen hadden in het donzige bed van hun chalet. Patricia belde me wakker met de mededeling dat ze 's middags een afspraak ergens had, en dat we voor die tijd de afscheidsceremonie maar moesten doen. Lang verhaal kort: vertrek 14 uur.
Zodoende kwam inderdaad Baden-Baden in zicht als plaats om te overnachten. Ik zocht in de navigator naar een gemütlich Deutsch Hotel. Ik selecteerde dus geen zakelijke keten, maar "Landgasthof Hi". De naam was te lang voor de display, maar dat maakt niet uit. Ik was moe en toe aan een Glas Wein. GO. We komen uit bij Landgasthof Hirsch. Ik loop naar binnen om te vragen naar een Zimmer frei. Krijg ik me toch een déjà vu gevoel... Ben ik hier al eens geweest, in een vorig leven of zo?
Die ronde tafel in het restaurant, die bogen tussen de zalen. Unheimlich.
Uiteindelijk is het toch zover gekomen, maar alleen omdat we ons verslapen hadden in het donzige bed van hun chalet. Patricia belde me wakker met de mededeling dat ze 's middags een afspraak ergens had, en dat we voor die tijd de afscheidsceremonie maar moesten doen. Lang verhaal kort: vertrek 14 uur.
Zodoende kwam inderdaad Baden-Baden in zicht als plaats om te overnachten. Ik zocht in de navigator naar een gemütlich Deutsch Hotel. Ik selecteerde dus geen zakelijke keten, maar "Landgasthof Hi". De naam was te lang voor de display, maar dat maakt niet uit. Ik was moe en toe aan een Glas Wein. GO. We komen uit bij Landgasthof Hirsch. Ik loop naar binnen om te vragen naar een Zimmer frei. Krijg ik me toch een déjà vu gevoel... Ben ik hier al eens geweest, in een vorig leven of zo?
Die ronde tafel in het restaurant, die bogen tussen de zalen. Unheimlich.
Maar goed. Inchecken, koffers naar boven zeulen (omdat er geen lift is),
vervolgens even opfrissen en plaatsnemen op het terras voor het Abendessen.
Schattig vogelhuisje hè?
Het was trouwens maar goed dat Dao tijdens het wachten op de bestelling al wat foto's buiten gemaakt had, want er kwam me toch een donkere lucht aanzetten met felle windvlagen...
Alles en iedereen gelijk naar binnen.
Daar vond ik het allergemütlichste Plekchen van het hele restaurant: onder het kruisbeeld en de koekoeksklok.
Met een gewei erop !!! Kitsch in 't kwadraat !!!
Even laten zien hoe je zorgt dat een klok versie 1.0 blijft lopen.
De volgende morgen bij het ontbijt was dat knusse tafeltje al gereserveerd. De chefin vertelde ons dat een ouder echtpaar hier veertien dagen logeerde en dat dit hun favoriete stekje was. Met een brede glimlach van begrip
en een vette knipoog zei ik:
"Geen punt.
We hebben de avond ervoor
al dubbel en dwars genoten."
Ook de chefin vond het wel grappig dat het stel er zo aan verknocht was.
Ze mocht blij zijn dat de oudjes
er geen kuil gegraven hadden...
Ze mocht blij zijn dat de oudjes
er geen kuil gegraven hadden...
Doch dit even terzijde. Na het avondeten nog even de buitenboel gefotografeerd vanwege de sfeer.
Navraag bij mijn familie leerde me dat ik hier inderdaad in een vorig leven (versie 1.0) al gelogeerd had tijdens een familievakantie. Erger nog, mijn broer Berry vertelde me dat hij hier later ook nog eens geweest was. Unheimlich, die stille aantrekkingskracht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten