Dat is het Erawan museum. Thais betalen een schijntje toegang, buitenlanders betalen twee schijntjes.
Binnen, onder de olifant, bevindt zich een net zo reusachtige ruimte met veel marsepeinroze en rijk versierde zuilen, wanden en trappen. Die leiden naar een plateau vlak onder de prachtige lichtkoepel.
Daar kun je even uitrusten of door een raampje naar buiten loeren en foto's maken.
Vanaf dit plateau kun je met een lift of met de trap door een olifantenpoot verder naar boven, naar een meditatieruimte in de romp van de olifant. Helemáál indrukwekkend.
Als je hierna over de weelderige gepolijste trappen weer terug naar beneden schrijdt, kun je de tijd nemen om meer details van dichtbij te bewonderen.
En dan zie je dat sommige ornamenten gewoon soeplepels zijn!
De natuurstenen muren zijn gepolijst als een spiegel - daar zag Dao een mooi doorkijkje in.
Op de buitengalerij wilden we ook nog wat romantisch roze kiekjes scoren,
maar soms was de timer van Dao's camera net iets sneller dan we dachten. 
Eenmaal terug op de parkeerplaats, wilde de bestuurder van het trammetje ons wel even op de foto zetten. Dao kreeg een warm romantisch gevoel, alsof ze naast Leonardo di Caprio op de voorplecht van de Titanic stond. Persoonlijk vond ik dat wel een enigszins desastreuze associatie...
Op de gave Erawan site kun je interactief een kijkje nemen.
Ook dit kiekje was een service van de trambestuurder.
Kijk dan wat Dao ervan maakt op haar profiel
op de Social Networking site tagged.com.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten