Op 13 oktober is de Koning van Thailand overleden. Ik las het nieuws op een Nederlandse website voor het eerst. Ik zette snel de Thaise TV aan voor nadere informatie. Geen kik. Ik opende websites van Thaise kranten. Geen kik. Een half uur later zag ik op die Thaise websites het neutrale bericht dat de minister-president ineens al zijn afspraken afgezegd had. Toen wist ik het zeker: eerst werden in alle kalmte de nodige voorbereidingen getroffen totdat de overheid en de media klaar waren voor de bekendmaking. Enkele uren nadat de rest van de wereld het nieuws gehoord had, werd het Thaise volk zelf op de hoogte gesteld.
Een week voor zijn heengaan was gemeld dat zijn gezondheid sneller achteruit ging. De Koning was al jaren regelmatig ziek. In 2014 was het zeer onrustig in het land vanwege politieke spanningen. Diverse tegengestelde stromingen hadden grote langdurige demonstraties georganiseerd, die het dagelijks leven begonnen te verstoren. Verschillende strijdende partijen hadden ieder een eigen kleur gekozen (rood, geel en blauw) en hadden hun eigen TV-kanalen met continu opruiende programma's. Toen greep het leger in en veegde het gekrakeel resoluut van de straat en de media. Persoonlijk had ik het vermoeden dat de coup mede gepleegd werd om het land alvast strak onder controle te hebben voor het geval de Koning zou overlijden. Doch dit even terzijde.
Ook bij deze gelegenheid werden alle media gelijkgeschakeld met een nationaal programma, bestaande uit live reportages, afgewisseld met documentaires over de 70-jarige regeerperiode van de Koning. De eerste dag waren alle TV-programma's zo goed als in zwartwit.
De volgende dag werd het stoffelijk overschot vanuit het Siriraj ziekenhuis naar het Koninklijk paleis in Bangkok gereden, in een relatief onceremoniële stoet. Onderstaande foto's komen uit de Bangkok Post. Het is overduidelijk te zien dat de bevolking een extreem diepe bewondering heeft voor de Koning. Het verdriet is dan ook authentiek (zeer zeker niet zoals in Noord Korea).
Respect voor het Koningshuis is niet alleen wettelijk afgedwongen, maar ook diep geworteld bij de bevolking, omdat de Koning waarneembaar goede initiatieven ontplooid heeft om het land economisch vooruit te helpen. De mensen hebben met eigen ogen gezien dat hij daarvoor ook in de modder gestaan heeft met landkaarten in de hand. Bijna iedereen heeft wel een persoonlijke herinnering aan een ontmoeting met het Koninklijk Huis. Zo ook Dao, die een oude foto gebruikt heeft om haar sympathie te tonen met een zwartwit bewerking op haar Facebook cover.
(Ze staat onder de struik en de vlag in het midden.)
(Ze staat onder de struik en de vlag in het midden.)
De rouwperiode gaat gepaard met vele gedragsregels. Overheidspersoneel moet een jaar lang in zwart/wit gekleed gaan. Voor de rest van de bevolking geldt een rouwperiode van 100 dagen met een dress code van zwart/wit en grijstinten. Hoewel dit niet verplicht is, houdt 95% zich daar vrijwillig aan. Overal wordt prominent zwart/witte kleding te koop aangeboden. De overheid zet controleurs in om te voorkomen dat er met te hoge prijzen misbruik gemaakt wordt van de situatie. Toeristen wordt aangeraden om ook respect te tonen door zich te kleden in gedekte kleuren.
In shopping malls, winkelketens en andere openbare gebouwen liggen condoleanceregisters.
Voorlopig even geen uitbundige kleuren, feesten of concerten in het openbaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten