Onderweg in Thailand zie je overal langs de weg stalletjes met koopwaar. Het grappige is, dat de stalletjes die op een kluitje staan, vaak ook nog hetzelfde verkopen. Ik zou meer variatie in het aanbod verwachten, want waar selecteer je ze als klant dan op? De lengte van je remweg? Het snoezige gezichtje van de verkoopster? De prijs toch zeker niet, want die is overal hetzelfde. Nou ja. Dao had Khao Laam gekocht - zoete kleefrijst met nootjes, opgewarmd in bamboestengels.
Dat was haar ontbijt in Taraburi resort, want het is machtig (lekker) spul. Je moet de stengel dus openstrippen om de rijst eruit te kunnen pulken. Dan zit je na afloop opgescheept met de lege "verpakkingen" die eruit zien als een ontploft schietgeweer van Wile E Coyote in een Roadrunner-filmpje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten