Aankomst in Sakon Nakhon

Voor de zoveelste keer in mijn leven resideer ik vlakbij een vliegveld. Vroeger was dat verklaarbaar door mijn werk in de airline industrie, maar nu in Thailand is het puur toeval dat Ploy op 3 km van Sakon Nakhon Airport woont. In vergelijking met Schiphol en Zürich is dit echter een oase van rust. Twee vluchten per dag van Nok Air, en incidenteel wat legertransporten.
Zo'n locatie stelt je wel in de gelegenheid om luchtfoto's van je woning te maken. Bij terugkeer van onze reis naar Europa is het me gelukt om Ploy Art te fotograferen vanuit het vliegtuig. In de afgelopen maand was het regenseizoen alvast aarzelend begonnen, met als gevolg een explosie van weelderig nieuw groen, dat nu een deel van de gebouwen verbergt. Het woonhuis is het beste te zien. Rechts daarvan de drie daken van de studentenkamers. Links de gallery (achter de boom).

Ploy's dochter en haar neef hebben op het huis gepast en het keurig schoon weer opgeleverd. We hoefden alleen nog maar het standaard ritueel te ondergaan na een voorspoedige reis, en het uitdelen van de geschenken en de chocola kon beginnen. Het ontvangstcomité bestond uit de moeder van TongTa's neef Plak en andere vrouwen die ook tijdelijk Boeddhistisch monnik zijn.

Pfff, vervolgens een paar dagen lang uitslapen door de jetlag van 5 uren.
Pensionado zijn is best leuk, maar een mens wordt oud.

Dan gaat Ploy aan iedereen vertellen over Europa vanuit Thais perspectief: Alles is mooi schoon en opgeruimd, altijd water uit de kraan en nog drinkbaar ook, geen stroomkabelwirwar in de lucht, auto's toeteren bijna nooit, geen kokosnootstalletjes langs de weg, alles is duur maar iedereen is rijk, je hoeft je schoenen niet buiten te laten staan, allemaal nieuwe auto's, ze eten bijna alleen brood, 's avonds is er geen kip op straat, huizen zijn degelijk gebouwd, alles volgens het boekje, geen brommers op de snelweg dus iedereen rijdt hard, weinig mieren en muggen binnen, witmakende make-up is haast niet te vinden, alle kinderen hebben een fiets, de Koningin praat zomaar met Jan en alleman, de mensen blijven gewoon stáán als het regent bij een bloemencorso, je kunt geeneens op de snelweg omkeren met een U-bocht door de middenberm, sneeuw kun je gewoon eten, veel meer negers en grotere vliegtuigen.
Waarom willen falangs zo graag naar die chaos in Thailand verhuizen?