Privacy Beach resort

Het verblijf in dit resort was eigenlijk een opvullertje omdat we bij een ander resort in de buurt pas een dag later terecht konden.  Toch was het helemáál niet gek, dit Privacy Beach boutique resort in Sam Roi Yod. Het pure tegendeel van de grote massa in bijvoorbeeld Phuket of Pattaya.

Vrinden in Facebook hebben dit al op 13 en 14 september meegekregen (rechtstreeks dus).

Pittoresk terrasje wel, maar het was te heet om er te gaan zitten.

Boeddha tempeltje in de voortuin met doorkijk naar het stille strand.

Olifantenlantaarnpalen

Nieuw woord.

It's not dead, it's resting.

O wacht, vogeltje wou dáár een nestje bouwen.   Ja, dan douw je toch een olifant omver.

Op de terugweg van Nakhon Nayok naar Bangkok passeer je dit uitgestrekte gebied waar je alles voor de tuin kunt kopen: Khlong 15 in district Ongkharak. Bekijk het zelf in Google Street View.

Braaf toeristisch Pattaya

Voor de zoveelste keer had Dao een seminar. In augustus ging het om de evaluatie van het afgelopen fiscale jaar en brainstorming voor het volgende jaar in de Thaise Geestelijke Gezondheidszorg. Het ministerie had Sea Breeze Jomtien Resort in Pattaya uitgekozen. Dao had de organisatie gevraagd of ik tegen bijbetaling haar hotelkamer mocht delen. In het seminar was ik niet geïnteresseerd. En ook niet in de Russen die daar hun standaardvakantie geboekt hadden. Veel de deur uit dan maar.

Want er werd ook geen gratis WiFi aangeboden op de kamers. Internetten kon je wel bij het zwembad, alwaar het password volgens de Receptie aangegeven zou staan bij de bar.  Mooi niet gezien, of het zou "TOILET>" geweest moeten zijn...

Op een vrije middag de slowboat naar Koh Laan genomen. Halfuurtje buitengaats.

Hapje gegeten en met de taxi naar de andere kant getuft.

Best wel een mooi strand daar   (groter dan bij Pattaya city).

Grappig tempeltje bij de pier, bewaakt door een kat.   Voor wie dat laddertje is...?

De volgende dag Underwater World bezocht.

Toevallig was de werkster aan 't stofzuigen.

Er is een uitgebreide kwallencollectie, inclusief het recept om irritatie te behandelen.

O ja,  's avonds kun je lekker op de boulevard flaneren en daar een bakje friet insecten kopen.

Jaren geleden heb ik het al eens over die snacks gehad: de krekeltjes en de mengda.

Hier hadden ze tevens knapperige schorpioentjes in de aanbieding. Klik erop voor een vergroting.

( advertentie )

Cute chick city

Dao is altijd bereid om met me mee te gaan tippelen in Pattaya Walking Street. Daar word ik nogal 'ns door de proppers uit haar armen gerukt en bij de clubs naar binnen gelokt. Dat doen we dus niet, maar een fotootje kan er dan vaak wel af, omdat Dao 't ze zo vriendelijk vraagt (zonder een spóór van jaloezie).  The man happy.

Kut chick village

Lekker cruisend op snelweg nummer 2 vlak voor Nakhon Ratchasima...

Huh?



WTF ?



Wat staat
daar nou?

Blijkt het inderdaad 'n gat te zijn,  maar toch nog groot genoeg voor de Google map.

Er staat een alleráárdigst klein stationnetje.

Voorzien van een idyllische open air wachtkamer onder een palm.

Kon geen kaartje sturen - postkantoor was dicht.

Je kunt het niet missen.

Jaren geleden ook al eens zo'n soort bord gezien.

Wat Luang Pho To

Langs snelweg nummer 2 naar Nakhon Ratchasima staan veel interessante dingen. Direct in het oog springt de tempel Wat Luang Pho To, die weliswaar nog niet echt af is, maar al vele bezoekers trekt.

Vóór het bouwwerk ligt een fraai vormgegeven tuin.

Niet alleen Boeddha is alomtegenwoordig hier - ook bungelende zwarte kabels.

De lelijkste draden heb ik zoveel mogelijk weggevaagd van deze foto.

Aan de zijkant en achterkant lopen goedgelovigen een rondje langs rijen collectepotten om er hun offergaven in te kinkelen. Meestal doen ze muntjes van 1 Baht (~2½ eurocent).

Bankbiljetten komen aan de parasols te hangen.

Waar ligt Sir James resort?

Het was weer eens zo ver. Voor de derde keer. Bestemming geselecteerd op de navigator, op GO geklikt, en in het zicht van de haven gestrand. Het zou daar toch vlak om de hoek moeten zijn.

Even verder rijden.   Niet echt een doorgaande weg dit.

Bleek dit weggetje gewoon in onbruik geraakt te zijn daar in the middle of nowhere. Maar dat wist de PAPAGO natuurlijk niet. Die zei gewoon: dit is de "aanbevolen" weg, punt uit. En niet eens de kortste. We hadden beter het gigantische bord langs snelweg nummer 2 naar Nakhon Ratchasima kunnen volgen, dat we bij een vorige rit al eens gezien hadden. Maar ja, als je alles vantevoren weet. Eenmaal aangekomen was het panorama wel adembenemend.   Klik erop voor een kamerbrede vergroting.

Het is een resort met 'n golf course, ook bekend onder de naam Forest Hill Country Club.

Opgedragen aan een Britter dan Britse Brit uit de koloniale hoogtijdagen: Sir James.

De architectuur en de inrichting waren een beetje aan de kale kant.

Ben ik ook zo kaal? Nee toch?

De buitenboel, inclusief de golfbaan, was wel schitterend aangelegd, met een waterval en herten en al. Menig uurtje op het balkon zitten relaxen in de zwoele atmosfeer. Boek 't lekker zelf op Agoda. Omdat de Country Club de ambiance van een doorsnee bedrijfskantine heeft, stelde Dao voor om te gaan dineren bij de (in heel Thailand) wereldberoemde Western Farm Chokchai, verderop langs snelweg nummer 2 naar Nakhon Ratchasima.  Not bad at all.

Pa Ngam bloembol

Op de terugweg van Nakhon Ratchasima (na een kort bezoekje van Dao aan een studievriend) passeerden we het National Park Khao Yai. Daar hadden we eerder een winkeltje aangetroffen waar ze zeepjes verkopen die je huid tien jaar jonger maken. Echt waar hoor. Dao vond mij er stuk-ken jonger uitzien na een weekje wassen met geurige Maroom zeep. Doch dit even terzijde. Het zaakje ligt bij Pa Ngam, een avonturenpark annex mountain lodge.  Je kunt er nu met een bloembol dollen.