Papaya Pok Pok

Men neme een nog niet helemaal rijpe papaya van de boom in de tuin.

Schil  de papaya en maak er met een rasp dunne reepjes van
(die dan smaken als verse peen).

In het FILMPJE zie je wat er verder bij moet
en waarom het hapje POK POK heet:
1)   het geluid van de vallende papaya,
2)   en het gestamp in de pot.

Dit onderwerp is tevens eerbetoon aan de papayaboom die niet meer bestaat
omdat hij moest wijken voor Ploy's Art Gallery & Shop.

*   *   *
 

Droge rijstvelden

O jee, het Nederlandse Ministerie van Buitenlandse Zaken ontraadt reizen naar Zuid Thailand vanwege overvloedige regenval en overstromingen. Het is inderdaad ongewoon voor de tijd van het jaar dat er regen van betekenis valt, ook in het Noord-Oosten. Vandaag is het hier slechts een regenachtige dag; het komt weliswaar niet met bakken uit de lucht, maar het is genoeg om de bouwvakkers thuis te laten blijven. De rijstvelden liggen er in de "winter" altijd geel en droog bij.
Ook de vogelverschrikker is met vakantie. Hij heeft tijdelijk een plaatsvervanger neergezet.

De eerste paal

Voor het ritueel bij de eerste paal waren we op tijd wakker. Ploy stopt een briefje met onze namen en wat geld in een capsule, die aan de top van de paal wordt bevestigd. In alle gaten van het fundament strooien we wat muntjes.

We geven alle werklui ook wat geld en besprenkelen de hele paal met limonade  -

want in het budget is geen ruimte voor champagne, aldus het Nederlandse projectmanagement.

Dan gaat de eerste paal erin, fanatiek aangestuurd door de aannemer Saanèt.








Om het ritueel af te ronden maakt Ploy nog een rondje over het terrein om overal een kaarsje en een wierookje aan te steken. Bij het Boeddha huisaltaartje bidt ze om voorspoed bij de bouw.

De 154ste spade

De eerste spade voor de Art Gallery & Shop ging al de grond in voor ik er erg in had.
Hierbij dan alsnog het plechtige moment van de honderdvierenvijftigste spade.

Ze beginnen met het ingraven van een septic tank, omdat er ook een toiletruimte in het huisje komt.

Probleem nummer 1 :  ze stoten niet op olie, maar een stroomkabel. Vreemd, want alle kabels hangen aan masten boven de grond te bungelen, inclusief telefoon en kabel-TV (dus ook internet). Toch maar even kijken of er spanning op staat. Nul Volt, dus doorknippen maar, want die septic bom moet er toch in.

En alles doet het nog steeds.

Duimen dat dat zo blijft.

Making of Ploy art

Gisteren is Ploy druk bezig geweest met de voorbereidingen van een verkoop-actie komende week. Een mannetje helpt haar met sjouwen van grote stukken, snoeien van het groen en aanvegen van het terrein.

Het mixen van het kleverige siliconenpapje en het gieten van de sculpturen heb ik live uitgezonden via Skype
(je moet het maar treffen).

Op deze foto's enige momentopnamen van de inkleuring, koper metallic op zwart. En inderdaad, het stinkt.
Takken en stronken gaan staand of hangend dienen als houders van fleurige kunstbloemen.
Er is veel vraag naar de reliëf-portretten van BT'ers
(Bekende Thailanders:
de koning en grote monniken).

Boerenprotest

Ook in Thailand komen de boeren op voor meer overheidssteun en betere prijzen voor hun producten. Ik meng me niet in de politiek - ik beschrijf alleen de ellenlange karavaan van tractoren die op 8 maart hier voorbij kwam, met aan het einde nog wat pickup trucks (waarschijnlijk van de bazen van de boeren). Ze wilden een paar dagen kamperen op het terrein van het gebouw van de gouverneur van Sakon Nakhon. Deze had geen boodschap aan zijn gasten en was afwezig, met de verlichting uitgeschakeld. De enige voorzorgsmaatregelen die de autoriteiten uit eigenbelang getroffen hadden, waren de tijdelijke toiletten op het terrein.
Het protest verliep rustig. De volgende dag kwam er al een einde aan het gezellige uitje
en pruttelden ze weer aan ons voorbij, deze keer van links naar rechts.

Chocoladerijst

Je hoeft geen hagelslag mee te nemen naar Thailand. Gewoon naar chocoladerijst zoeken in de supermarkt,
al is het een beetje duur.

Pleng Pin muziek-café

Een heel gezellig bruin en romantisch eetcafé is Pleng Pin, waar een sympathieke band elke avond mooie luistermuziek maakt bij het eten. Lokale folk, zowel rustig als dansbare country.

Soms is er niet zoveel bezoek, soms is het bomvol. Op een relaxte toon geven ze commentaar bij wat er gebeurt in de tent.

De vorige keer had Ploy de band gevraagd om tussen de nummers door wat promotie te doen voor haar kunst.
Als tegenprestatie had ze een reliëf van voormalig koning Rama 5  gedoneerd. En inderdaad, bij een volgend bezoek prijkt de koning waardig aan de muur.
Iedereen happy - het café,
de bezoekers, Ploy, Yo en ik.

Bouwplannen

Vandaag presenteerde het architectenbureau de bouwplannen voor de Art Gallery annex Shop, compleet met sterkteberekeningen, bouwdetails, materiaallijst en schatting voor het arbeidsloon. Hier het vooraanzicht en zijaanzicht van het gebouwtje in geheel Thaise stijl.

Het voorste gedeelte van 2 meter is een terras waar rustieke tuinmeubels komen te staan voor de gezelligheid. Wellicht kunnen we daar te zijner tijd koffie of drankjes gaan serveren. En als er geen klanten zijn, kunnen wij er ook lekker gaan zitten pimpelen.

Maar voor het zover is, moeten we eerst zelf voor aannemer respectievelijk opzichter spelen. Zo heeft Ploy het altijd gedaan bij haar vorige verherbouwprojecten. Zelf de bouwvakker aansturen voor steen, hout, glas en ijzer. Los daarvan de electriciën en de loodgieter (want er komt een toilet in). Zelf de bouwmaterialen kopen zodat je de kosten kunt beheersen en niet afhankelijk bent van mannetjes die zonder bonnetjes zomaar bedragen declareren.

Phu Phan oud hout

De trip van vandaag naar Phu Phan, samen met Ploy's zus Ieuw, had een tweeledig doel. Bij een bevriende jonge kunstenaar kocht Ploy oud hout in dat als basis gaat dienen voor haar reliëfs en bloemstukjes. Denk daarbij aan boomstamschijven en stronkjes. Zie de foto, op de voorgrond.

Tevens gaf ze hem enkele opdrachten om sculpturen te creëren voor onze nieuwe Art Gallery annex Shop. Hij gaat de letters "Jelle Ploy Art" maken voor de gevel. Daarnaast gaat hij levensgrote beelden maken van cement op boomstammen,
als blikvangers op het terrein voor de Shop.

Dan helpen de jongens nog even om de draagbare stukken in de personenauto te laden ...

... en nemen we afscheid.
De grote brokken worden later thuisbezorgd.

Doggybag for the cats

Mag ik jullie even voorstellen:
Ieuw, de jongste zus van Ploy.

Na de lunch met barbecue-kip vroeg ze een doggybag om de restjes mee naar huis te nemen. Doch dat was in haar geval niet het eten voor zichzelf, maar de berg afgekloven botjes voor haar katten.

De katten. Ze heeft er 20.

Lieve beestjes hoor, maar mijn buren in Nieuw Vennep snappen vast wel hoe blij ik ben dat Ieuw niet vlak naast me woont.

Aan de andere kant: haar tuin is groot genoeg - ze woont in het Queen Sirikit Sericulture Center (Sakon Nakhon). Meer daarover in een ander artikel.

Krioelende kevers

Op de straatmarkt vind je de meest exclusieve snacks, die in de supermarkt niet te krijgen zijn.
Zoals bijvoorbeeld groentensalade met croutons:

 

O nee,   het zijn knapperige kevers...

 

Of wat dacht U van rozijnen in een chocoladejasje met garnaaltjes:

O nee,   het zijn torren en sprinkhanen...

De echte fijnproever neemt de kevers natuurlijk vers mee naar huis.   FILMPJE:

Lijkt me irritant bij de borrel:   heeee, de hapjes scharrelen weg!
Of:   heeee, ze eten de andere hapjes op!
Eerlijk gezegd is het ook niks voor Ploy. Wij zouden er een insecticidesausje overheen doen.

* * *

Lotusvijvers

Even wat puur natuurlijke schoonheid tussendoor: Lotusbloemen. De vijvers en potten waarin deze bloemen bloeien zijn onderdeel van de Kasetsart University, vestiging Sakon Nakhon.

Loey (rechts), de lerares die mij Thaise les geeft,
was enkele jaren geleden betrokken bij de opbouw van dit project en wilde wel eens zien of alles er nog florissant bij stond.

Er was toevallig ook een fotoshoot gaande met een jong Thais stelletje modellen. Het is inderdaad een zeer romantisch decor, zo bij het licht van de ondergaande zon.
Ploy en ik gaan hier nog eens picknicken.
En thuis potten met lotusbloemen in de tuin zetten, met visjes erin.

Inburgering deel 2

Met een lokaal rijbewijs hoor je er pas echt bij. Dankzij Ploy's vlotte babbel had ik in een paar dagen een gloedjenieuw Thais rijbewijs. Medische keuring 75 eurocent, administratiekosten 5,12 euro, hoesje 13 cent, en Jelle mag legaal de weg op voor 6 euro. Het theoretische gedeelte mocht ik overslaan, omdat ik toch geen Thais versta. Het praktische gedeelte ook. Da's makkelijk.

Wel moest ik net als iedereen nog wat simpele fysieke testjes doen, bestaande uit het herkennen van de stoplichtkleuren vanuit je ooghoeken, het inschatten van afstand en het meten van voldoende reactiesnelheid. Daarvoor hebben ze een apparaat waar gas- en rempedalen aan verbonden zijn. Je moet gas geven en dan, als de snelheid de 75 nadert, op tijd remmen.
Rood licht en gepiep is fout.
Dan gewoon opnieuw proberen, net zolang tot je het goed doet. Vervolgens een foto maken en met een fonkelend kaartje de deur van het Provincial Land Transport Office uitwandelen.

En dan nog zonder schade het terrein afrijden. Zo het linkse verkeer in, met een Honda Civic automaat.
Ook daarin ben ik geslaagd.

Rijdende aardbevingen

Je kent ze wel - die patsertjes met een extra harde stereo subwoofer in hun gepimpte zwarte Golf, waarmee ze dan dreunend bij de nachtclub aan komen cruisen.
Pff, nou, het kan nog TIEN KEER ZO HARD.
De tienertoer in Thailand rijdt met dit soort kakelbonte dubbeldekkers. Werkelijk waar, al een paar keer dacht ik: wat is dat toch voor gerommel ineens, het lijkt wel een aardbeving.

Dat zijn dus die bussen die compleet met vele kiloWatts aan geluid en zwaailichten door het landschap denderen.

DOEFDOEF*womwom DOEFDOEF*womwom

De achterkant is een compleet lichtorgel. Remlichten, discolichten, achterlichten, richtingaanwijzers, alles knippert door elkaar. Je weet niet wat dat ding gaat doen - ontploffen of rechtsaf.



Hier kun je boeken.

Inburgering deel 1

Een privé cursus Thais heeft Ploy voor me geregeld. Soms bij lerares Loey thuis (een straatje verderop), soms bezoek aan huis, zoals hier. Anderhalf uur voor 5 euro.

Kan wel even duren want het Thais lijkt in de verste verte niet op Europese talen. Alleen al die 87 lettertjes, inclusief hoedjes, dakjes, sliertjes en petjes. En dan die 5 toonsoorten nog. En ik kan helemaal niet zingen. Zeiden ze in mijn radiotijd al. En ze hadden gelijk. Toch moet ik ooit duidelijk kunnen maken of ik het over "bos" of "gooien" of over "tante" heb. Is allemaal "PAA". Als daar maar geen ongelukken van komen.

Een lesje leren

Zittenblijvers bestaan niet. Failure is not an option. Nationaal beleid. Als een scholier ergens geen aanleg voor heeft of gewoon lui is, zodat het kind een onvoldoende krijgt voor een vak, dan zit er maar één ding op: toch een zes-min scoren door een extra opdracht uit te voeren.
Voor de meer theoretische vakken is dat dan het schoonmaken van de WC's op school of extra gaan bidden in Boeddha's tempel. Voor het vak "Kunstzinnige Vorming" van Ploy is die opdracht iets op artistiek gebied.   Bijvoorbeeld een boomstronk zwart verven ...

... of kunstbloemen kopen voor haar. Mevrouw houdt audiëntie aan huis.
En als we dorst hebben, kunnen ze gelijk nog een zakje perssinaasappeltjes halen om de hoek.

De win-win situatie:
zij met de hakken over de sloot, en juf in de bloemetjes.

De olifant uitlaten

Ja, ik kan er niks aan doen - vanmorgen die koeien, vanmiddag een olifant
aan de deur. Vandaag is 't kennelijk dierendag hier.






Je kunt voor een paar Baht wat voer kopen voor het beest.
En hij neemt gelijk wat grote graspollen naast de oprit mee,
in het kader van tuinonderhoud.

Verder liet-ie gelukkig geen souvenirs achter...

De koeien uitlaten

Vandaag kwam er iemand voorbij die even de koeien uitliet. In de berm, naast de invoegstrook annex uitvoegstrook annex fietspad annex brommerpad annex TukTukpad  (2 richtingen).

Bij de kleinste zijstraatjes zijn de beste plukjes gras te vinden in deze dorre wintertijd.

De aanvoerder van het team had de bel aangebonden gekregen.

Restaurant Isaan

Op de terugweg van Mukdahan kwamen we langs Baan Tong in het district That Phanom, alwaar dit zwaar nostalgische restaurant langs de weg staat. Het thema is de geschiedenis van Isaan (Tamnaan Isaan, zoals je op het bord kunt lezen). Het trok onmiddellijk Ploy's aandacht,
niet vanwege 's mans stoere uitstraling (ze had mij toch), maar vanwege de stijl van het pand.

Oud hout, earth tones en historische afbeeldingen. Precies die afbeeldingen waar Ploy haar reliëfs van maakt. Wederom een geanimeerd gesprek over deze kunstvorm. Wederom de behoefte aan een eigen website en visitekaartjes om de interesse en het contact vast te houden.

Hij maakt ook lijsten en spiegels.
Ploy heeft er wat van meegenomen, maar niet de rechter spiegel want die maakt je dikker.