Sexy braderie Bang Bo (NSFW)

Hot chicks on hot cars   -   een interessant stukje subcultuur op de braderie in Bang Bo.

Met dat soort harde schoentjes aan

ga je niet op auto's staan

Dao's commentaar  (met een big smile:)
" ik  zie alleen maar meiden*)  die voor een grijpstuiver hard moeten werken elke avond "

*)  Plaatselijk bekend onder de verzamelnaam  ' Coyotes '

Hier een impressie van een ander evenement, met een vette J-Lo soundtrack:

Als toegift nog een link naar een YouTube playlist met NOG VEEL MEER van hetzelfde.

Brave braderie Bang Bo

In de aanloop naar diverse Thaise festiviteiten (Loy Kratong en de verjaardag van de Koning)
was de braderie in Bang Bo al eerder opengegaan.   Eettentjes, behendigheidsspelletjes, bingo, muzikanten, spulletjes en kleding te koop, super opgepimpte auto's,   alles kom je tegen.

Dao wilde dat deze Hagenees ook eens de Raymond van Barneveld ging uithangen.
Zag er makkelijk uit.

Was het ook.   Een kinderhand is gauw gevuld, haha.

Overal waar je komt, hebben ze afzuigventilatoren boven de barbeque hangen.

Madam kon trouwens zelf ook best wel pijltjes gooien hoor -

Hierzo - weer een hoofdprijs gescoord.

Dit wil ik ook als ik later groot ben: een vette bolide met een paar kiloWatt geluid

en een gave gekleurde gloed eronder.

Overal in Thailand zijn ze bij dit soort evenementen 'Creatief met TL'

Loei bloemen en planten

Rijdend door het bergachtige deel van de provincie Loei (zegge "Leuj") rond Phu Ruea zie je overal langs de weg kwekerijen van fleurige tuinplanten. Als je dan toch in de buurt bent, kun je daar  voor een paar Bahtjes per stuk (13 cent)  je hele auto volstouwen met bloemetjes in alle kleuren.

Zo gezegd, zo gedaan. Hier zie je hoe Dao thuis een leuk simpel steentuintje ermee ingericht heeft.

Met een halfrond vijvertje met visjes ook nog ja - dat heb je goed gezien.

De drie lachende zusters

Het eigenlijke doel van Dao's tripje naar Chiang Khan was een ontmoeting met haar voormalige studievriendinnen van de verpleegacademie. Eén van hen (Laa) had daar net een dag tevoren haar 'homestay' hotelletje geopend en in laten wijden. Haar andere vriendin Naang doet nog steeds verpleegsterswerk in het plaatselijke hospitaal, maar is in haar vrije tijd projectleidster bij de bouw van haar eigen 'homestay' hotelletje verderop in Chiang Khan. Uit vreugde over de komst van Dao voor deze spontane reünie bood Laa ons een nachtje gratis aan, met ontbijt aan huis bezorgd. Die ochtend bladerden de dames nog eens gezellig door de fotoboekjes uit hun tijd samen (rond 1984).

Voor de reünie-foto zijn Dao, Laa en Naang weer in dezelfde volgorde gaan zitten als toen.

Autozorg

Al had Dao nog zo vriendelijk de groeten gedaan aan Boeddha op de Phu Ruea Peak, en al heeft ze permanent Boeddhabeeldjes aan de achteruitkijkspiegel bungelen... krijgen we  TOCH NOG  autopech.

Na de terugweg van de bergtop naar beneden floepten er ineens twee waarschuwingslampjes aan: het gele van het motorblok en het rode temperatuurlampje. Oververhitting en nog iets. Ojee. Stoppen dan maar, en koud laten worden. Ze hield het hoofd koel en zei dat 't gele lampje een bekend probleem in het LPG-systeem kon zijn. Tijdens het afkoelen hebben we in een bushalte rustig de laptops opengeklapt en met behulp van een GSM-stickie wat rondgesurft op internet. Geen paniek.  De Toyota Vios was dankzij goed onderhoud al twee keer het klokje rond geweest. Die ging niet zomaar dood.

Na de cooldown-pauze reden we terug richting Chiang Khan. Onderweg floepten die rotlampjes wéér aan. Brutaal! Dan maar grovere maatregelen nemen. Zoeken naar een mannetje met een werkplaats die op zaterdagavond om half acht nog open is.   Zoiets lukt dus gewoon in Thailand.

Hij sleutelen en checken checken checken. Diagnose: te weinig koelwater in de radiator. Het beestje had hard moeten werken in de bergen en was zodoende sneller door het koelwater heen gegaan.

De oplossing was dus simpel: emmertje water erin en gáán.

Na de omschakeling op benzine was ook het andere lampje uitgebleven en konden we door naar een tankstation.

Toch weer wat geleerd op onze leeftijd: voor een rit in de bergen eerst aftoppen met koelwater, en daar altijd rijden op benzine.

Kosten: 300 Baht = 7,50 euro.

Bij het eerstvolgende pompstation had de eigenaar er visueel wat leuks van gemaakt.

Een woordspeling op de naam van de grote Chinese roerganger "Mao Tse Tang", met de Thaise uitdrukking "Mao Tsem Tang", oftewel "een hele tank vol".

Toch de dag nog kunnen afsluiten met een big smile.

Een gewaarschuwd mens telt voor twee, dus de volgende dag heeft ze tijdens een tussenstop bij een koffietentje het koelwater voor de zekerheid weer een keer aangevuld.
Dat bleek niet echt nodig; ze gaf toe dat het niveau wel eens veel te laag geweest had kunnen zijn al vóór de aanvang van de hele reis.   Leermoment.

Tripje Phu Ruea Peak

Diep in de provincie Loei (zeg "Leuj") ligt het nationale park Phu Ruea met als hoogtepunt: de top. Hèhè.

Het is er net Zwitserland;   je hoort werkelijk dezelfde koeienbellen klingelen in het dal.

Het enige verschil qua landschap: geen sneeuw.

Omdat de Thais elkaar wijsmaken dat het zo koud is in de bergen, had Dao alvast een weinig flatteus wollen vest meegenomen, maar met 20 graden viel "die kou daarboven" best wel mee.   Dus UIT dat ding.

En altijd even de groeten doen aan Boeddha.

Baan Un Rak Rim Khong resort

Tweede stop in Chiang Khan: een idyllisch gelegen huisje aan de oever van de Mekong. Wel even zoeken, want er zijn er meer die Baan Un Rak heten in het dorp. Ook op internet had ik moeite om 't terug te vinden, want Dao had in de Thaise wijken van het web gezocht. Een echte insider tip dus.

Aan de handdoeken geven ze overal wel een romantische touch.

Met m'n roomblanke bast op dat terrasje zit ik gelukkig niet zo op de voorgrond.

Ver op de achtergrond ligt het Chiang Khan Hill resort, in januari 2012 reeds bezocht.

Het getoonde kamertype staat op deze pagina van de Baan Un Rak website.

Voor de backpackers of andere low-budget toeristen zijn zelfs tentjes te huur.

Maar we moeten nu gaan hoor - het is een hele klim naar Phu Ruea Peak. Doei!

Chiang Khan Walking Street

Na een veelzijdig en meer dan toeristisch bezoek aan Roi Et zijn we noordwaarts naar Chiang Khan gereden, aan de Mekong rivier, grenzend aan Laos. Voor mij was dat niet het eerste bezoek, maar Dao was daar nog nooit geweest en wilde wel eens zien waarom iedereen daar zo graag naartoe wil, EN: ze wilde haar goede vriendinnen van vroeger na lange tijd eens opzoeken.
Eerste stop in Chiang Khan: Walking Street by night, speciaal voor toeristen. Bijna geen blanke te zien. Wel veel nostalgische sfeer, snuisterijen, koffiehoekjes en volgeboekte hotelletjes.

De kilometerpaal is een veelgezien object bij Picture Spots (en langs de weg trouwens ook).