Groetjes van kamer 3 en 4

Ze hebben elkaar gevonden hoor. Gezellige buurtjes TongTa (kamer 4) en An (kamer 3) gaan regelmatig samen uit. An heeft wel een vriendje, maar die woont niet in de buurt (omdat ze hier dus op kamers zit).
En TongTa zoekt nog een vriendje, zodat ze niet meer zo nodig bij ma de hospita hoeft te logeren.

Op de terrasjes van de clubs in de stad is het natuurlijk gezelliger zoeken dan online, dus zeggen de dames: KUSJES,   DOEI,
WIJ zijn ervandoor...

Overigens, TongTa ambieert een carrière in de Beauty, en heeft hier de make up van An verzorgd.

Tijd voor meer kunst

Vandaag is in het Phu Phan Museum in Sakon Nakhon een tentoonstelling geopend met schilderijen van vele artiesten uit de omgeving.   Ook Ploy's collega Sa Nguan was er vertegenwoordigd met een semi-abstract romantisch schilderij.

Onderstaande tuin is werk van Sa Nguan's collega Pumint.

Onderstaand portret is ook een werk van Sa Nguan's collega Pumint.

Deze traditionele Isaan kleding is erg populair; niet alleen omdat mensen in overheidsdienst deze verplicht vrijdags moeten dragen, maar ook omdat de kleuren werkelijk verschrikkelijk mooi zijn. Natuurlijk indigo (uit plantenbladeren gewonnen)  is bijna altijd de basiskleur.   Zie Ploy's outfits.

Bovenstaand septet (in Kusuman)  geeft een goeie indruk van deze Thai Isaan dress code.

Meer tijd voor kunst

Hèhè, langzaamaan krijgen we meer tijd voor leukere dingen dan de stress van bouwprojecten en het gedoe rond studentes die kamertjes komen kijken, komen huren, weer vertrekken, die teveel vriendjes over de vloer krijgen, of moeite hebben met de kinderziektes van de nieuwbouw: lekkage, verstopt toilet (nou al??), te veel mieren, te weinig droogrekken, teiltjes etc. Bij één kamertje blijkt de electriciteitsmeter het niet te doen, doch dat vindt zij dan weer geen probleem...

Maar goed, zoals gezegd, de kunst komt nu aan de beurt. Tussen de bedrijven door heeft Ploy kans gezien om de gallery wat beter in te richten. Ze nodigt af en toe een collega-kunstenaar uit om ideetjes en kunstvoorwerpen uit te wisselen.

Hier is Sa Nguan op bezoek. Hij laat een groot aantal schilderijen zien. Realistische en abstracte taferelen uit de regio die een mens blij maken. Binnenkort wil hij daarmee een tentoonstelling organiseren in Sawang Daen Din.

Ploy geeft hem wat van haar eigen sculpturen mee. Als hij ze verkoopt, krijgt hij een percentage. Omgekeerd gaat dat ook zo: hij laat wat van zijn eigen schilderijen achter, waar Ploy bij verkoop ook een Bahtje van kan meepikken.

Staatsieportretten 2.0

Nieuw en verbeterd! Speciale aanbieding: Uw portretten met of zonder gouden lijst op elk gewenst formaat, plus gratis pasfoto's, plus alle bestanden in hoge resolutie digitaal op CD!

Deze kans liet Ploy niet lopen toen een professionele fotograaf 'n paar maanden geleden op school een studio ingericht had om al het personeel te vereeuwigen. Compleet met make-up afdeling, decor, belichting, en kledingstukken die voor een deel alleen uit een frontje bestonden, zodat ze voor alle maten geschikt waren. Jammer dat ik mijn eigen camera niet bij me had om dat te illustreren, doch dit even terzijde. Hierbij een voorbeeld uit de collectie. De originelen zijn 3MB groot, maar ik heb dit voor het blog tot 200KB gereduceerd zodat ie niet helemaal uit het scherm barst.

In de Westerse cultuur is dit meer iets voor vorsten en captains of industry, maar in de Thaise cultuur (en ook in andere derdewereldlanden) is het normaal om je status en relatie op deze manier uit te stralen. Persoonlijk heb ik eerlijk gezegd niet zoveel met zo'n statussymbool.  De reikwijdte is ook nogal beperkt;   met een bolle lease-bak, pinstripe business suit, botte arrogantie, gouden Rolex en een bitchy trophy wife  imponeer je een veel groter publiek.

Zodoende kan ik dit wel relativeren. Het was meer Ploy's idee om twee werken van 66 x 91 cm te bestellen. Eén voor de woonkamer en een voor de gallery. En nog vier joekeltjes van 45 x 61 cm.