De Tien Verboden

Allemaal mooi en aardig dat de verhuur van kamertjes aan studentes nu lekker begint te lopen, maar Huisregels moeten er ook zijn, om het sociale verkeer goed te regelen. Met strenge selectie alleen ben je er nog niet, aldus een ervaren hospita.   Het moet geen rommeltje worden hoor.

Weinig cultuurverschillen in dit soort lijstjes. Vrij vertaald staat er het volgende:

1. Geen overlast veroorzaken.

2. Niet kaarten of andere
      gokspelletjes samen doen.

3. Geen gerook, drank of drugs.

4. Geen wapens of andere
      gevaarlijke dingen.

5. Geen geschreeuw, harde muziek
      of gebonk (uitbraakpogingen).

6. Meubilair niet verplaatsen.

7. Geen huisdieren.

8. Geen mannen laten "slapen".

9. Ook geen andere gasten.

10. Niet zelf eten koken.

Bij overtreding een boete van 2000 Baht (nu nog 50 euro), en eruit.
Was getekend, hospita Ploy.

Zelf vinden we dat deze regeltjes in ieder geval duidelijker zijn dan die in de taxi's van Bangkok, doch dit even terzijde. De doelgroep bestaat in principe uit knappe universiteitsstudentes, maar in individuele gevallen blijkt Ploy best flexibel te zijn, getuige deze concrete verrassende bezettingsvarianten:

Combinaties	meisje	katoi 1)	jongen
alleen	OK	misschien	nee
met meisje	OK dan	eventueel	wettige relatie 2)
met katoi 1)	eventueel	te dol	echt niet
met jongen	wettige relatie 2)	echt niet	2 x nee

¹)   Katoi zijn Lady Boys (transseksuelen na hun operatie).

Gays horen in deze context gewoon bij de categorie "jongens".

²)   Getrouwd of familie, bijvoorbeeld broer en zus.

P.S.1. De gemeente legt bij het verlenen van de vergunning de verplichting op om te kiezen tussen een 'dormitory' voor vrouwen òf voor mannen. Uiteraard ben ik blij met Ploy's keuze voor een clubje jonge meiden. Ik moet er niet aan denken, continu die mannetjes naast de deur met gerook en gezuip en maling aan de regels en kutmuziek en rotzooi en gebral en brommergeknetter en het in beslag nemen van de volle bandbreedte van de internetverbinding met games en film downloads. Nee hoor, geintje, 't is vast de leeftijd. Het zal wel meevallen in de praktijk, maar toch zegt Ploy: Boys? Not In My Back Yard.

P.S.2. Het is één grote soap nu iedereen aan het begin van het studiejaar een passende dormitory wil vinden in het grote aanbod. Er zijn er die snel weer vertrekken, bijvoorbeeld omdat ze hun bijbaantje verliezen, of omdat Ploy ze betrapt op al-dan-niet betaald vreemde-mannen-bezoek. Dan krijgen ze nog wel hun vooruitbetaalde maanden terug, wat bij andere dormitories ook niet altijd het geval is. Er wordt dus nogal eens verhuisd in deze periode. Anderen zijn vervolgens weer blij dat ze de oase van Ploy gevonden hebben. Wanneer ze hier midden in de kalendermaand aankomen, hoeven ze niet de volle maand te betalen. En ze kunnen de hele nacht door internetten, wat bij andere dormitories ook niet altijd het geval is.
Maar het is slechts een kwestie van tijd, totdat de eerste relatieperikelen losbarsten, zoals we in het vorige seizoen ook al meegemaakt hebben. Niet zozeer tussen degenen die hun kamertje van 10 m² met elkaar delen, maar (ex-) vriendjes die ruzie komen maken. Geschreeuw en gedouw in het holst van de nacht, dat werk.   Can't wait.

Sweet Sixty

Zestig rondjes om de kerk  zon heb ik
nou gedraaid, maar duizelig?   Neu,
't gaat lekker zo:  feestje, praatje,
lachje, liedje, natje, droogje, taartje,
noem maar op.   Onze hulp Toy en haar man waren er al vroeg bij met een zoete Engelstalige gelukwens.


Ploy had iets leuks verzonnen voor het etentje dat we georganiseerd hadden: we geven iedereen een souvenir uit eigen atelier. Ze is er wel een tijdje druk mee geweest, maar het was letterlijk de moeite waard.

Downtown Sakon Nakhon, in Hotel Imperial, hadden we een zaaltje gehuurd voor een diner met 6 gangen.


Allereerst:   zingen en de taart aansnijden. Thais houden niet zoveel van gebakken zoetigheid, dus taartjes zijn altijd bescheiden. No way dat daar 60 kaarsjes op passen.
Het mes was ook veel te groot.
Een kwart part voor elke tafel vonden ze meer dan genoeg.

Van andere zoetigheid
houden ze des te meer.
Piapon is de dochter van een collega van Ploy. Zij deed maar wat graag een speechje en klassieke Thaise dans.
Dat had ze trouwens op ons verlovingsfeestje in 2010 ook al gedaan.

Kijk die vingers dan eens soepel terugvouwen...

Iedereen wil zich terugzien op dit blog, dus hier een tableau de la troupe.
Wie op het toilet zat of de foto's maakte, heeft pech.

Een tijdje geleden heb ik een clubje Hollanders leren kennen, die -net als ik- de meeste tijd in Thailand doorbrengen. Toevallig was helaas meer dan de helft even terug in Nederland.  Ook pech.

Na het dessert kwam de speciale attractie: de gratis loterij.   Ploy deelde nummertjes uit;
iedereen had prijs en kon een bloemstukje met het getrokken nummer mee naar huis nemen.

Er zaten small, medium en large bloemstukjes bij, zoals je ziet.
De meesten blij, sommigen teleurgesteld, maar wat zeur je nou - het is toch gratis?

Tot slot nog even je Facebook pagina updaten, en dan naar huis.
24 uur per dag online, ook tijdens Thaise dans.

Sprint-amaryllis

Een van onze Hollandse souvenirs was een knol van een amaryllisbol. Deze presteerde het om hier in 10 dagen uit de pot te springen en tot dit formaat uit te groeien. Ik zou er haast een filmpje van kunnen maken, zo hard gaat dat ding.





De tulpenbollen zijn een ander verhaal. Die waren even aan mijn aandacht ontsnapt. Iemand had ze wel geplant, maar half in de aarde gedrukt en veel teveel water gegeven. Zat een beetje schimmel omheen. Ik heb ze nu onder mijn eigen curatele gesteld, d.w.z. volgens de regelen der kunst ingegraven en niet verzopen. Misschien wordt het nog wat. Zijn natuurlijk ook geen 35 graden gewend, die watjes...

Ploy Art in Sakon Nakhon

After the hot vacation, many things will come to life again in Sakon Nakhon (and in the rest of the region too, for that matter). Schools and universities will open and the local police will have a field day around every corner, scoring tickets for students not wearing helmets.
Artist Ployratda also got new energy and inspiration to produce and sell art in her Gallery on Liang Mueang Road, 1 kilometer from the Rajabhat University intersection named "Ban That", 50 meters past the Boon Ya Kiat hotel, which is opposite Siwasom Resort.

She still needs a few days to rearrange the art objects inside and around the Gallery in front of her house. Ploy is specialized in reliefs of Thai and Buddhist personalities, and arrangements of hand made flowers on old wood. For a special occasion, she will gift-wrap the chosen art piece for you. She also has paintings on display, in different styles.
It's a small scale enterprise, as her main job is teacher of art at Thatnaraiwittaya high school.

Behind the house there are 7 rooms for students, newly constructed around a cozy little square.

Asjemenou, in 't Engels ineens? Ja, een andere blogger in de stad heeft pas een link naar mijn blog geplaatst, en ik denk dat zijn lezers niet best Nederlands verstaan.   Vandaar dit even.

Aankomst in Sakon Nakhon

Voor de zoveelste keer in mijn leven resideer ik vlakbij een vliegveld. Vroeger was dat verklaarbaar door mijn werk in de airline industrie, maar nu in Thailand is het puur toeval dat Ploy op 3 km van Sakon Nakhon Airport woont. In vergelijking met Schiphol en Zürich is dit echter een oase van rust. Twee vluchten per dag van Nok Air, en incidenteel wat legertransporten.
Zo'n locatie stelt je wel in de gelegenheid om luchtfoto's van je woning te maken. Bij terugkeer van onze reis naar Europa is het me gelukt om Ploy Art te fotograferen vanuit het vliegtuig. In de afgelopen maand was het regenseizoen alvast aarzelend begonnen, met als gevolg een explosie van weelderig nieuw groen, dat nu een deel van de gebouwen verbergt. Het woonhuis is het beste te zien. Rechts daarvan de drie daken van de studentenkamers. Links de gallery (achter de boom).

Ploy's dochter en haar neef hebben op het huis gepast en het keurig schoon weer opgeleverd. We hoefden alleen nog maar het standaard ritueel te ondergaan na een voorspoedige reis, en het uitdelen van de geschenken en de chocola kon beginnen. Het ontvangstcomité bestond uit de moeder van TongTa's neef Plak en andere vrouwen die ook tijdelijk Boeddhistisch monnik zijn.

Pfff, vervolgens een paar dagen lang uitslapen door de jetlag van 5 uren.
Pensionado zijn is best leuk, maar een mens wordt oud.

Dan gaat Ploy aan iedereen vertellen over Europa vanuit Thais perspectief: Alles is mooi schoon en opgeruimd, altijd water uit de kraan en nog drinkbaar ook, geen stroomkabelwirwar in de lucht, auto's toeteren bijna nooit, geen kokosnootstalletjes langs de weg, alles is duur maar iedereen is rijk, je hoeft je schoenen niet buiten te laten staan, allemaal nieuwe auto's, ze eten bijna alleen brood, 's avonds is er geen kip op straat, huizen zijn degelijk gebouwd, alles volgens het boekje, geen brommers op de snelweg dus iedereen rijdt hard, weinig mieren en muggen binnen, witmakende make-up is haast niet te vinden, alle kinderen hebben een fiets, de Koningin praat zomaar met Jan en alleman, de mensen blijven gewoon stáán als het regent bij een bloemencorso, je kunt geeneens op de snelweg omkeren met een U-bocht door de middenberm, sneeuw kun je gewoon eten, veel meer negers en grotere vliegtuigen.
Waarom willen falangs zo graag naar die chaos in Thailand verhuizen?

Koninginnedag

DRIE manieren om deze Hollandse traditie op 30 april te beleven:
(1)  in eigen dorp,     (2)  op de staatstelevisie,     (3)  in hartje Amsterdam.

Eerst maakte Ploy een rondje langs de kindervrijmarkt in de Vinex-wijk. Daar had ze wel wat mee.

Hoewel ze een beetje huiverig was voor de paarden, is het 'r toch gelukt om er lachend mee op de foto te gaan. Achteraf zag ik pas dat mijn buren Bert en Alina dit ritje van hun dochtertje Ines sponsorden. Zou een leuk kiekje voor hun eigen familie-album zijn geweest als er niet zo'n allochtoon bij had staan te ginnegappen, maar ja.

Van de staatstelevisie hoef ik hier niks te laten zien - dat koekhappen en rijden in zeepkisten van de Koninklijke familie kennen we nou wel. Ploy's enige referentiekader voor omgang met leden van een Koninklijk huis ging helemaal aan diggelen bij het zien van onze Queen Beatrix die vrolijk met iedereen loopt te keuvelen. Dat KAN in Thailand dus helemaal niet! WAAROM KRUIPT NIEMAND HIER DOOR HET STOF voor Hare Majesteit?   Hoogteverschil moet er zijn hoor...

En toen had ze oranje Amsterdam nog niet eens gezien.

Eenmaal aangekomen op het Waterlooplein had ze direct zoiets van:

Zo.
Nu eerst een Bavariajurkje.

"Mijn kontje lijkt hierin toch zeker niet groter?"

"Nee moppie, het staat juist sexy met die tijgerprint."

Gaandeweg heeft ze haar garderobe steeds verder uitgebreid.   Zie de voortgang op de foto's.

We waren een week daarvoor al een dagje wezen shoppen in de stad, inclusief een toernee over de Wallen. Ik vond het toen gewoon gênant om daar alleen maar rijpere dames en bizarre travestieten aan te treffen. Gelukkig stonden er op deze feestdag ook lekker veel sappige jonge modellen te lonken. Nou hoef ik me in vergelijking met Phuket en Pattaya tenminste niet te schamen voor Amsterdam, zowel qua personeelsaanbod als qua assortiment in de sex-shops. Wel jammer van de frisse bries - ze bleven allemaal achter glas.

De bekroning van dit feessie was een origineel patatje met.

De Keukenhof

Het schijnt mijn roeping te zijn om door de jaren heen met allerlei buitenlandse vriendinnen de Keukenhof te bezoeken. Dat is iets wat je uit jezelf niet doet als je er praktisch naast woont - 't is goeie handel voor toeristen. Maar iedere keer denk ik toch: je kunt er best wel leuke kiekjes maken, bijvoorbeeld van bloemen die ik nog nooit eerder gezien had.

Ploy doet inspiratie op voor nieuwe projecten.

( The Making Of )    

De Doorkijk

Buurvrouw Saskia had gezegd: kom maar even bij me langs in het Willem Alexander paviljoen,
in een rustig uurtje (na vieren), dan kunnen we even bijpraten.   En een heel klein beetje dollen.