Ferry cross the Mekong

Niemand weet hoe lang je nog met de boot over de Mekong kunt tuffen tussen Nakhon Phanom in Thailand en Thakhek in Laos. De nieuwe Friendship Bridge ligt dan wel een paar kilometer van de plaatsen verwijderd, maar is toch comfortabeler. Dat wordt vooral op prijs gesteld door de oudere medemens. Bij de boot is het namelijk een hele klim, van tientallen meters, over de trappen op de oevers van de rivier. Niks overdekte slurf of tandradbaan.
Hier zie je de dames Ploy en Loey "boven" op de oever aan de Laos-kant. Beneden achter zie je een disco in het modderwater dobberen. Handig: geen geluidsoverlast, maar hoe die tieners dan lam en geil weer omhoog moeten strompelen in de vroege morgen, dat wil ik niet weten.

Loey is mijn lerares Thais, en ook in haar vrije tijd kon ze het niet laten om uitgebreid het bord aan de Thaise kant te verklaren.
Vrij vertaald staat er:

"Einde. Grens van Siam.
Uitzicht op de (Me)kong
in Nakhon Phanom."

De regen is voorbij,
het water is gezakt.
Wat blijft, zijn droge uiterwaarden,
waar een clever plantje
toch nog vocht oppakt.

Tripje Friendship Bridge 3

Enkele weken geleden is de derde brug tussen Thailand en Laos officieel geopend.

Deze verbinding loopt van Nakhon Phanom (Thailand) naar Thakhek (Laos) over een betrekkelijk smal stuk van de Mekong rivier.   Smaller in ieder geval dan bij Nong Khai, want we waren er al overheen voordat ik het wisselgeld van de buskaartjes terug had.

We hebben er een toeristisch dagtochtje van gemaakt om het eens uit te proberen. Elke 3 maanden moet ik namelijk stempelen aan een grens, als een ware werkeloze. Nakhon Phanom is met 88 km nog niet half zo ver als Nong Khai (215 km), dus dat zou m'n visa run aanmerkelijk bekorten. Volgens de juichende berichtgeving is deze brug wat dat betreft ook een verbetering voor het handelsverkeer met China. Dat mag dan zo zijn, maar gisteren (zaterdag) was er bijna geen kip, zoals je ziet. Lekker snel stempelen, dat dan weer wel. Andere dagjesmensen wilden ook wel eens makkelijk naar de overkant, maar het viel ze in Laos erg tegen. De grote economische impuls heeft kennelijk tijd nodig om beide zijden uit te laten groeien tot een moderne faciliteit met tax-free shop en professionele restaurants. Bovendien liggen de nieuwe bruggehoofden in the middle of nowhere. Wat je na een rit van een kwartier nu aantreft in Laos is gewoon een oud rommelig busstation met bedeljochies en een walm waarvan je je afvraagt "is het nou vis of ouwe pis".  
Het Thaise commentaar in de bus terug was dan ook niet van de lucht.

Zondags in Thakhek, Laos

De Fransen hebben veel koloniale erfenissen achtergelaten in Laos, zoals bijvoorbeeld deze katholieke Louis XVI (seize) kerk in Thakhek, een plaats aan de Mekong rivier, de grens met Thailand. Deze kerk wordt dankzij donaties onderhouden door broeders en zusters in het klooster ernaast.

Opvallend is het gebruik van parket:
overal,  behalve op de vloer.

Voor ons westerlingen is het ook altijd verrassend om in deze Boeddha-landen gebrandschilderde ramen aan te treffen met afbeeldingen van de heiligen Jozef, Petrus en Catharina.   En een kruisweg.

Satelliet TV

Als je op zondag naar een satelliet-tv-bedrijf belt of je die middag nog een complete installatie kunt krijgen, wat is dan het antwoord:

• in Nederland?  tuuuut,   tuuuut,   Welkom bij ... , onze openingstijden zijn ...
• in Thailand?     OK mevrouwtje, we komen er zo aan, om half vijf ...

We hadden al een hele tijd over satelliet-tv gedacht, mede om meer service te bieden aan de Rooms for Rent.   Ik had hiervoor expres een steunpilaar van het voormalige dak laten staan.

Nu de politieke spanning in Thailand oploopt, kreeg Ploy meer behoefte om naast de staatstelevisie (met zijn 6-kanaals monopolie in de ether) ook andere meningen te kunnen volgen. De satelliet met het grootste gratis pakket biedt mij bovendien BVN uit Nederland en Vlaanderen - da's ook staatstelevisie, maar ja, ik heb diverse alternatieven op internet. En het lijkt me leuk om eens te kijken naar tv uit Vietnam, Cambodja, Myanmar en Laos. Helaas zit Ploy's favoriete zender niet op diezelfde satelliet, maar voor een kleine meerprijs hebben de mannetjes haar zender erbij geschakeld. Voor eenmalig 75 euro en 3 biertjes zijn we nu voorzien, en als we bellen voor de uitbreiding naar 12 ontvangers in alle kamers hier, dan staan ze binnen een uur voor de deur.

Het is een joekel van ruim 1.50 meter, van fijn gaas, zodat de wind er niet veel vat op heeft. Afijn, eerst maar eens zien hoe die constructie in de loop der tijd (regenseizoen) de elementen gaat trotseren.   Achter het woonhuis zie je trouwens Tik, die bezig is met de stalen dakspanten voor de Rooms for Rent.

Als techneut had ik al rondgekeken naar de soorten schotels die overal op de daken staan, en ik verwachtte twee schotels te krijgen - een grote en een kleine (voor Ploy's kanaal).   Dat viel reuze mee, want de mannetjes hadden een mooie technische truc om toch twee satellieten in één schotel te vangen.

Die truc is 2 LNB's met een DiSEqC switch, omdat ze niet te ver uit elkaar staan, namelijk Thaicom 5 op 78.5°E (C-band),   en NSS 6 op 95.0°E (Ku-band).   Er zit veel commercieel gekakel en saaie praatmeuk op die 200 kanalen, maar ik denk dat er wel pareltjes tussen zullen zitten. Ook radio.

't is Lente geworden

Half oktober hield de regen al op, en nu is er een soort lente in deze contreien losgebarsten, met koeler weer (hoe gek dat ook klinkt). Die brengt een explosie van bruiloften, verliefde stelletjes, festivals, nestjes met jonge vogeltjes, plus een grote schoonmaak. Nu het woonhuis grotendeels klaar is, heeft Ploy ook het terras van de Gallery opgeruimd en verfraaid met haar kunst.   Het zal de leeftijd zijn, want ze was de vallende bladeren in het regenseizoen na al die jaren zo zat, dat ze de rest van de voortuin resoluut heeft laten asfalteren. Bij wijze van spreken dan. Het is in feite beton met uitsparingen voor grote planten die niet steeds hun blad verliezen, waaronder twee mooie grote bundels palmen. Niet dat het nu een grijze kale vlakte wordt - er komen ook veel losse potten en kunstwerken te staan, zodat het geheel toch een gezellige artistieke indruk maakt.

Aan de voorzijde dan. Want aan de achterzijde wordt nu *) met veel geraas gewerkt aan de afbraak van de daken die we niet hergebruiken voor de nieuwe Rooms for Rent, aan de Soi Chatu Phon.

*)   Ook op zondag, want je weet toch:   niet werken = geen geld.

Loy Kratong festival

Het was weer feest gisteren in het hele land, maar niet in Bangkok. Bij Loy Kratong wordt dank betuigd aan de godin van het water, omdat dat essentieel is voor al het leven.
Behalve als je erdoor overstroomd wordt. In Bangkok ging het festival dit jaar dan ook niet door.

In principe laat iedereen een fleurig vlotje te water met een kaarsje en wierook erop, in de hoop dat dit een voorspoedig leven gaat brengen.

Maar Thailand zou Thailand niet zijn als er geen pompeus en kleurrijk circus omheen georganiseerd werd. In Sakon Nakhon begint Ploy op dezelfde ochtend aan het versieren van de praalwagen van de school. Het is één van de vele wagens in de optocht waarmee de vlotten van elk lid van het Koninklijk Huis naar het meer gereden worden.

Thatnaraiwittaya School.

's Avonds tuft de stoet door de stad, met mensen in klederdracht, en de rest van de bevolking erachteraan.

Onderweg kun je nog snel een vlotje kopen, met prijzen vanaf 50 eurocent. Bij deze vlotjes werd verkondigd dat het speciaal voer was voor de vissen in het meer.   Biologisch afbreekbaar.
Jaja, het waren dus gewoon versneden geverfde ijscohoorntjes.

Toch maar eentje meegenomen om samen met Ploy te offeren aan de watergodin.

Die kinderen proberen kennelijk nog wat van hun toekomst te maken door hun gekapseisde of gezonken vlotje weer boven water te krijgen. Ook wij hebben nog extra goodwill nodig, omdat onze tewaterlating eigenlijk hardstikke illegaal was. Het vlot van de Koning moet namelijk eerst.

Na aankomst bij de oever worden de Kratong-vlotten van de Koninklijke Familie plechtig opgesteld, met aangestoken kaarsen, voor een muzikaal eerbetoon. Merk op dat de portretten van de Koning en Koningin principieel hoger staan dan die van de prinsen en prinsessen.

Dit is een hoogtepunt; de photo opportunity waar tout  Sakon Nakhon gezien wil worden.

In dit grote dorp loopt Ploy letterlijk overal haar leerlingen tegen het lijf.

Hoge officials uit de stad zorgen ervoor dat de Kratongs van de Koninklijke Familie
zonder ongelukken het ruime sop kiezen, met de beste wensen.

Tot slot:   vuurwerk met de tekst "Lang leve de Koning".

Je kunt je kansen op een voorspoedig leven vergroten door een wensballon op te laten.

Of een foto ervan te maken.

Ieder nadeel hep se voordeel

De logistieke problemen vanwege de overstromingen in en rond Bangkok werken twee kanten op:
ook goederen vanuit de provincie kunnen daar ineens niet afgeleverd worden. Zoals bijvoorbeeld mals vers rundvlees, Pon Yang Kam. Opslag is kennelijk niet mogelijk, anders waren ze niet langs scholen en andere instellingen gaan leuren met hun tonnen bederfelijke waar. Ploy kwam thuis met een tas kiloknallers, netjes vacuum verpakt,   3,50 euro per kilo.   Pik in, 't wordt winter.

Blog Blog - wie is daar?

Jelle unplugged - computerend in de late middagzon, tussen carport en Gallery.

Blij met een rustig weekje. De meeste bouwvakkers zijn elders bezig met de rijst-oogst. Dat betekent even meer vrijheid en minder zorgen om de details van het verherbouwproces. Binnenkort starten ze met het dak voor de Rooms for Rent; het begin van zeker 6 weken herrie, gruis en leveranciers die nooit wisselgeld bij zich hebben. Vervolgens moet het complex goedgekeurd worden door de gemeente, omdat het meer dan 5 kamers zijn. De verdreven studentes bellen Ploy nu al of ze weer terug kunnen naar hun stekje hier, want in andere studentenhuizen is het kennelijk lang zo rustig en gezellig niet. De prijzen zijn overal hetzelfde.

Klop Klop - wie is daar?

Ploy unplugged - net te laat voor Halloween...



( gepubliceerd met toestemming )

Rotjes bij crematiedienst

Vinden ze leuk in de dorpen:  de droefenis verbreken door even wat vuurwerk af te steken na elke spreker.

Tussen de rijstvelden was een oud-leraar van Ploy's school overleden.

Los van het religieuze eerbetoon wordt ook gedacht aan het leven dat wel gewoon doorgaat. Continu worden drankjes met ijs geserveerd.


Wanneer iedereen langs de kist in de tempel loopt voor een laatste afscheid, gooien de meisjes opgewekt wat felgekleurde snoepjes en bloemetjes in de menigte. Het lijkt wel Sinterklaas.

Iedereen krijgt een klein aandenken mee:  een Boeddha-medaille of een nagelschaartje.

Aan het eind van de plechtigheid poseren familieleden nog even voor de groepsfoto
(in hun tijdelijke functie als monnik), voor de kist en naast het portret van de overledene.

Hierna diner in het dorp, waarbij tot grote ergernis van Ploy een brutale mooie meid mij al te opvallend begon te versieren. Ze zien niet vaak een falang. Gelijk weer terug in de realiteit, haha.